Chapter 6
OF THE FALL OF MAN, OF SIN,
AND OF THE PUNISHMENT THEREOF
Paragraph 1. Although God created man upright and perfect, and gave him a righteous law, which had been unto life had he kept it, and threatened death upon the breach thereof,1 yet he did not long abide in this honor; Satan using the subtlety of the serpent to subdue Eve, then by her seducing Adam, who, without any compulsion, did willfully transgress the law of their creation, and the command given to them, in eating the forbidden fruit,2 which God was pleased, according to His wise and holy counsel to permit, having purposed to order it to His own glory.
1 Gen. 2:16,17
2 Gen. 3:12,13; 2 Cor. 11:3
Paragraph 2. Our first parents, by this sin, fell from their original righteousness and communion with God, and we in them whereby death came upon all:3 all becoming dead in sin,4 and wholly defiled in all the faculties and parts of soul and body.5
3 Rom. 3:23
4 Rom 5:12, etc.
5 Titus 1:15; Gen. 6:5; Jer. 17:9; Rom. 3:10-19
Paragraph 3. They being the root, and by God’s appointment, standing in the room and stead of all mankind, the guilt of the sin was imputed, and corrupted nature conveyed, to all their posterity descending from them by ordinary generation,6 being now conceived in sin,7 and by nature children of wrath,8 the servants of sin, the subjects of death,9 and all other miseries, spiritual, temporal, and eternal, unless the Lord Jesus set them free.10
6 Rom. 5:12-19; 1 Cor. 15:21,22,45,49
7 Ps. 51:5; Job 14:4
8 Eph. 2:3
9 Rom. 6:20, 5:12
10 Heb. 2:14,15; 1 Thess. 1:10
Paragraph 4. From this original corruption, whereby we are utterly indisposed, disabled, and made opposite to all good, and wholly inclined to all evil,11 do proceed all actual transgressions.12
11 Rom. 8:7; Col. 1:21
12 James 1:14,15; Mat. 15:19
Paragraph 5. The corruption of nature, during this life, does remain in those that are regenerated;13 and although it be through Christ pardoned and mortified, yet both itself, and the first motions thereof, are truly and properly sin.14
13 Rom. 7:18,23; Ecclesiastes 7:20; 1 John 1:8
14 Rom. 7:23-25; Gal. 5:17
[print_link]
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΗΣ
Παράγραφος 1. Παρά το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ορθό και τέλειο, και του έδωσε ένα δίκαιο νόμο, ο οποίος ήταν εις τη ζωή αν ο ίδιος τον κρατούσε, και τον απείλησε με θάνατο αν τον παραβίαζε·1 αυτός δεν υπάκουσε για πολύ καιρό. Ο Σατανάς χρησιμοποίησε με λεπτότητα το φίδι για να υποτάξει την Εύα, τότε αυτή παραπλάνησε τον Αδάμ, ο οποίος χωρίς καταναγκασμό, εσκεμμένα παραβίασε τον νόμο της δημιουργίας τους και την εντολή που τους δόθηκε, και έφαγε τον απαγορευμένο καρπό.2 Αυτό το γεγονός ο Θεός ευαρεστήθηκε να το επιτρέψει, σύμφωνα με τη σοφή και άγια βουλή Του, έχοντας ως σκοπό να το κατευθύνει για τη δική Του δόξα.
1 Γένεση 2:16,17
2 Γένεση 3:12,13, Β΄ Κορινθίους 11:3
Παράγραφος 2. Οι πρώτοι μας γονείς, λόγο αυτής της αμαρτίας, έπεσαν από την αρχική τους δικαιοσύνη και την κοινωνία τους με τον Θεό, όπως κι εμείς μέσω αυτών, έτσι ο θάνατος ήρθε σε όλους· 3 και όλοι έγιναν νεκροί μέσα στην αμαρτία,4 και εξ ολοκλήρου μολύνθηκαν σε όλες τις ιδιότητες και τα τμήματα της ψυχής και του σώματος.5
3 Ρωμαίους 3:23
4 Ρωμαίους 5:12, κτλ.
5 Τίτος 1:15, Γένεση 6:5, Ιερεμίας 17:9, Ρωμαίους 3:10-19
Παράγραφος 3. Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος είναι η ρίζα, κατά τον διορισμό του Θεού, που στέκεται στη θέση όλης της ανθρωπότητας. Η ενοχή της αμαρτίας καταλογίζεται, και η μολυσμένη φύση μεταφέρεται σε όλους τους απογόνους τους με κάθε γέννηση,6 και τώρα συλλαμβάνονται μέσα στην αμαρτία,7 και είναι από την φύση τους τέκνα οργής,8 υπηρέτες της αμαρτίας και υποκείμενοι στον θάνατο9 και σε όλες τις άλλες δυστυχίες, πνευματικές, προσωρινές και αιώνιες, εκτός και αν ο Κύριος Ιησούς τους ελευθερώσει.10
6 Ρωμαίους 5:12-19, Α΄ Κορινθίους 15:21,22,45,49
7 Ψαλμοί 51:5, Ιώβ 14:4
8 Εφεσίους 2:3
9 Ρωμαίους 6:20, 5:12
10 Εβραίους 2:14,15, Α΄ Θεσσαλονικείς 1:10
Παράγραφος 4. Από αυτή την αρχική διαφθορά, σύμφωνα με την οποία είμαστε απολύτως απρόθυμοι, ανίκανοι και αντίθετοι σε κάθετι καλό, και έχουμε εξ ολοκλήρου την τάση προς καθετί κακό, 11 προέρχονται όλες οι πραγματικές παραβάσεις.12
11 Ρωμαίους 8:7, Κολοσσαείς 1:21
12 Ιακώβου 1:14,15, Ματθαίον 15:19
Παράγραφος 5. Η διαφθορά της φύσης, κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής, έχει παραμείνει σε αυτούς που έχουν αναγεννηθεί·13 και παρόλο που μέσω του Χριστού συγχωρείται και θανατώνεται, τόσο η ίδια όσο και αυτά που προέρχονται απ’ αυτή, είναι αληθινά και πραγματικά αμαρτία.14
13 Ρωμαίους 7:18,23, Εκκλησιαστής 7:20, Α΄Ιωάννη 1:8
14 Ρωμαίους 7:23-25, Γαλάτες 5:17
[print_link]