[:en]

1689 Confession of Faith

[:EL]

Ομολογία Πίστεως του 1689

[:en]

Chapter 5Κεφάλαιο 5

 

OF DIVINE PROVIDENCE

 

Paragraph 1. God the good Creator of all things, in His infinite power and wisdom does uphold, direct, dispose, and govern all creatures and things,1 from the greatest even to the least,2 by His most wise and holy providence, to the end for the which they were created, according unto His infallible foreknowledge, and the free and immutable counsel of His own will; to the praise of the glory of His wisdom, power, justice, infinite goodness, and mercy.3

1 Heb. 1:3; Job 38:11; Isa. 46:10,11; Ps. 135:6

2 Mat. 10:29-31

3 Eph. 1:11

 

Paragraph 2. Although in relation to the foreknowledge and decree of God, the first cause, all things come to pass immutably and infallibly;4 so that there is not anything befalls any by chance, or without His providence;5 yet by the same providence He ordered them to fall out according to the nature of second causes, either necessarily, freely, or contingently.6

4 Acts 2:23

5 Prov. 16:33

6 Gen. 8:22

 

Paragraph 3. God, in his ordinary providence makes use of means,7 yet is free to work without,8 above,9 and against them10 at His pleasure.

7 Acts 27:31, 44; Isa. 55:10, 11

8 Hosea 1:7

9 Rom. 4:19-21

10 Dan. 3:27

 

Paragraph 4. The almighty power, unsearchable wisdom, and infinite goodness of God, so far manifest themselves in His providence, that His determinate counsel extends itself even to the first fall, and all other sinful actions both of angels and men;11 and that not by a bare permission, which also He most wisely and powerfully binds, and otherwise orders and governs,12 in a manifold dispensation to His most holy ends;13 yet so, as the sinfulness of their acts proceeds only from the creatures, and not from God, who, being most holy and righteous, neither is nor can be the author or approver of sin.14

11 Rom. 11:32-34;  2 Sam. 24:1;  1 Chron. 21:1

12 2 Kings 19:28; Ps. 76:10

13 Gen. 1:20; Isa. 10:6,7,12

14 Psalm 50:21;  1 John 2:16

 

Paragraph 5. The most wise, righteous, and gracious God does often times leave for a season His own children to manifold temptations and the corruptions of their own hearts, to chastise them for their former sins, or to discover unto them the hidden strength of corruption and deceitfulness of their hearts, that they may be humbled; and to raise them to a more close and constant dependence for their support upon Himself; and to make them more watchful against all future occasions of sin, and for other just and holy ends.15  So that whatsoever befalls any of His elect is by His appointment, for His glory, and their good.16

15 2 Chron. 32:25,26,31;  2 Cor. 12:7-9

16 Rom. 8:28

 

Paragraph 6. As for those wicked and ungodly men whom God, as the righteous judge, for former sin does blind and harden;17 from them He not only withholds His grace, whereby they might have been enlightened in their understanding, and wrought upon their hearts;18 but sometimes also withdraws the gifts which they had,19 and exposes them to such objects as their corruption makes occasion of sin;20 and withal, gives them over to their own lusts, the temptations of the world, and the power of Satan,21 whereby it comes to pass that they harden themselves, under those means which God uses for the softening of others.22

17 Rom. 1:24-28; Rom. 11:7,8

18 Deut. 29:4

19 Mat. 13:12

20 Deut. 2:30;  2 Kings 8:12,13

21 Ps. 81:11,12;  2 Thess. 2:10-12

22 Exodus 8:15,32;  Isa. 6:9,10;  1 Pet. 2:7,8

 

Paragraph 7. As the providence of God does in general reach to all creatures, so after a more special manner it takes care of His church, and disposes of all things to the good thereof.23

23 1 Tim. 4:10; Amos 9:8,9; Isa. 43:3-5

 

[print_link] 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

 

Παράγραφος 1. Ο Θεός, ο καλός Δημιουργός των πάντων, με την άπειρη δύναμη και σοφία Του στηρίζει, κατευθύνει, ελέγχει και κυβερνεί τα πάντα, έμψυχα και άψυχα,1 από το μεγαλύτερο ως και το μικρότερο,2 με τη σοφότατη και αγιοτάτη πρόνοιά Του, για το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, σύμφωνα με την αλάνθαστη πρόγνωσή Του και την ελεύθερη και αμετάβλητη βουλή του θελήματός Του, στον έπαινο της δόξας της σοφίας Του, της δύναμης Του, της δικαιοσύνης Του, της άπειρης καλοσύνης Του και του ελέους Του.3

1 Εβραίους 1:3, Ιώβ 38:11, Ησαΐας 46:10,11, Ψαλμοί 135:6

2 Ματθαίον 10:29-31

3 Εφεσίους 1:11

 

Παράγραφος 2. Παρά το γεγονός ότι σε σχέση με την πρόγνωση και το διάταγμα του Θεού, ο οποίος είναι η πρώτη αιτία, όλα τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα αμετάβλητα και αλάνθαστα,4 έτσι ώστε τίποτα δεν επέρχεται κατά τύχη ή χωρίς την πρόνοιά Του·5 κι όμως με την ίδια αυτή πρόνοιά Του, τα διέταξε να λειτουργούν ανάλογα με τη φύση των δευτερευόντων αιτιών είτε κατ’ ανάγκην, είτε ελεύθερα, είτε ενδεχόμενα.6

4 Πράξεις 2:23

5 Παροιμίες 16:33

6 Γένεση 8:22

 

Παράγραφος 3. Υπό κανονικές συνθήκες, στην πρόνοιά Του, ο Θεός κάνει χρήση μέσων,7 όμως είναι ελεύθερος να εργαστεί χωρίς,8 υπεράνω9 και σε αντίθεση με αυτά,10 κατά την ευχαρίστησή Του.

7 Πράξεις 27:31, 44, Ησαΐας 55:10, 11

8 Ωσηέ 1:7

9 Ρωμαίους 4:19-21

10 Δανιήλ 3:27

 

Παράγραφος 4. Η πανίσχυρη δύναμη, ανεξερεύνητη σοφία και άπειρη καλοσύνη του Θεού εκδηλώνεται στην πρόνοιά Του, ώστε η καθορισμένη βουλή Του επεκτείνεται ακόμη και στην πτώση του πρώτου ανθρώπου στην αμαρτία, και σε όλες τις άλλες αμαρτωλές δράσεις των αγγέλων και των ανθρώπων·11 και σε αυτές δεν δίνει απλά την άδειά Του, διότι τις περιορίζει σοφότατα και δυναμικά, και τις διατάσσει και τις κυβερνάει12 με ποικίλους τρόπους για να φέρει εις πέρας τους αγιοτάτους σκοπούς Του·13 ωστόσο, η αμαρτωλότητα των πράξεών τους προέρχεται μόνο από τα πλάσματα, και όχι από τον Θεό, ο οποίος είναι αγιότατος και δικαιότατος, και ούτε είναι, ούτε μπορεί να είναι ο υπαίτιος της αμαρτίας ή Αυτός που την εγκρίνει.14

11 Ρωμαίους 11:32-34,  Β΄ Σαμουήλ 24:1,  Α΄ Χρονικών 21:1

12 Β΄ Βασιλέων 19:28, Ψαλμοί 76:10

13 Γένεση 1:20, Ησαΐας 10:6,7,12

14 Ψαλμοί 50:21,  Α΄ Ιωάννη 2:16

 

Παράγραφος 5. Ο σοφότατος, δικαιότατος και ελεήμων Θεός συχνά αφήνει για κάποιο χρονικό διάστημα τα παιδιά Του να πέσουν σε διάφορους πειρασμούς και να βιώσουν τις διαφθορές της καρδιάς τους, για να τους διαπαιδαγωγήσει για τις προηγούμενες αμαρτίες τους, ή για να αποκαλύψει σ’ αυτούς την κρυφή δύναμη της διαφθοράς και της δολιότητας της καρδιάς τους, ώστε να ταπεινωθούν· και να τους θέσει σε μια πιο στενή και συνεχή εξάρτηση και υποστήριξη επάνω Του· και για να γίνουν πιο προσεκτικοί σε όλες τις μελλοντικές πιθανότητες αμαρτίας, και για άλλους δίκαιους και άγιους σκοπούς.15  Έτσι, οτιδήποτε που συμβαίνει στους εκλεκτούς Του είναι από το διορισμό Του, για τη δική Του δόξα, και για το δικό τους καλό.16

15 Β΄ Χρονικών 32:25,26,31,  Β΄ Κορινθίους 12:7-9

16 Ρωμαίους 8:28

 

Παράγραφος 6. Όσο για εκείνους τους πονηρούς και ασεβείς ανθρώπους, τους οποίους ο Θεός, ως δίκαιος δικαστής, τους τυφλώνει και τους σκληραίνει για τις προηγούμενες αμαρτίες τους·17 από αυτούς όχι μόνο παρακρατεί τη χάρη Του, με την οποία θα μπορούσε να διαφωτιστεί το μυαλό τους και να ασκηθεί η καρδιά τους·18 αλλά μερικές φορές αποσύρει και τα δώρα που είχαν,19 και τους εκθέτει σε καταστάσεις όπου η διαφθορά τους τους δίνει την ευκαιρία να αμαρτήσουν.20 Με άλλα λόγια, τους παραδίδει στις δικές τους επιθυμίες, στους πειρασμούς του κόσμου και στη δύναμη του Σατανά,21 με συνέπεια να σκληραίνουν τους εαυτούς τους, σύμφωνα με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να απαλύνει τις καρδίες άλλων.22

17 Ρωμαίους 1:24-28, Ρωμαίους 11:7,8

18 Δευτερονόμιο 29:4

19 Ματθαίον 13:12

20 Δευτερονόμιο 2:30,  Β΄ Βασιλέων 8:12,13

21 Ψαλμοί 81:11,12,  Β΄ Θεσσαλονικείς 2:10-12

22 Έξοδος 8:15,32,  Ησαΐας 6:9,10,  Α΄ Πέτρου 2:7,8

 

Παράγραφος 7. Η πρόνοια του Θεού επεκτείνεται γενικώς σε όλα τα πλάσματα, αλλά με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο φροντίζει την εκκλησία Του, και διευθετεί τα πάντα για το καλό της.23

23 Α΄ Τιμόθεο 4:10, Αμώς 9:8,9, Ησαΐας 43:3-5

 

[print_link]