[:en]

1689 Confession of Faith

[:EL]

Ομολογία Πίστεως του 1689

[:en]

Chapter 1Κεφάλαιο 1

OF THE HOLY SCRIPTURES

 

Paragraph 1. The Holy Scripture is the only sufficient, certain, and infallible rule of all saving knowledge, faith, and obedience,1 although the light of nature, and the works of creation and providence do so far manifest the goodness, wisdom, and power of God, as to leave men inexcusable; yet they are not sufficient to give that knowledge of God and His will which is necessary unto salvation.2 Therefore it pleased the Lord at sundry times and in diversified manners to reveal Himself, and to declare (that) His will unto His church;3 and afterward for the better preserving and propagating of the truth, and for the more sure establishment and comfort of the church against the corruption of the flesh, and the malice of Satan, and of the world, to commit the same wholly unto writing; which makes the Holy Scriptures to be most necessary, those former ways of God’s revealing His will unto His people being now completed.4

1 2 Tim. 3:15-17; Isa. 8:20; Luke 16:29,31; Eph. 2:20

2 Rom. 1:19-21, Rom. 2:14,15; Psalm 19:1-3

3 Heb. 1:1

4 Prov. 22:19-21; Rom. 15:4; 2 Pet. 1:19,20

 

Paragraph 2. Under the name of Holy Scripture, or the Word of God written, are now contained all the books of the Old and New Testaments, which are these:

OF THE OLD TESTAMENT:

 

Genesis

Exodus

Leviticus

Numbers

Deuteronomy

Joshua

Judges

Ruth

1 Samuel

2 Samuel

1 Kings

2 Kings

1 Chronicles

2 Chronicles

Ezra

Nehemiah

Esther

Job

Psalms

Proverbs

Ecclesiastes

The Song of

Solomon

Isaiah

Jeremiah

Lamentations

Ezekiel

Daniel

Hosea

Joel

Amos

Obadiah

Jonah

Micah

Nahum

Habakkuk

Zephaniah

Haggai

Zechariah

Malachi

 

OF THE NEW TESTAMENT:

 

Matthew

Mark

Luke

John

Acts

Romans

1 Corinthians

2 Corinthians

Galatians

Ephesians

Philippians

Colossians

1 Thessalonians

2 Thessalonians

1 Timothy

2 Timothy

Titus

Philemon

Hebrews

James

1 Peter

2 Peter

1 John

2 John

3 John

Jude

Revelation

All of which are given by the inspiration of God, to be the rule of faith and life.5

5 2 Tim. 3:16

 

Paragraph 3. The books commonly called Apocrypha, not being of divine inspiration, are no part of the canon or rule of the Scripture, and, therefore, are of no authority to the church of God, nor to be any otherwise approved or made use of than other human writings.6

6 Luke 24:27,44; Rom. 3:2

 

Paragraph 4. The authority of the Holy Scripture, for which it ought to be believed, depends not upon the testimony of any man or church, but wholly upon God (who is truth itself), the author thereof; therefore it is to be received because it is the Word of God.7

7 2 Pet. 1:19,21; 2 Tim. 3:16; 2 Thess. 2:13; 1 John 5:9

 

Paragraph 5. We may be moved and induced by the testimony of the church of God to a high and reverent esteem of the Holy Scriptures; and the heavenliness of the matter, the efficacy of the doctrine, and the majesty of the style, the consent of all the parts, the scope of the whole (which is to give all glory to God), the full discovery it makes of the only way of man’s salvation, and many other incomparable excellencies, and entire perfections thereof, are arguments whereby it does abundantly evidence itself to be the Word of God; yet notwithstanding, our full persuasion and assurance of the infallible truth, and divine authority thereof, is from the inward work of the Holy Spirit bearing witness by and with the Word in our hearts.8

8 John 16:13,14; 1 Cor. 2:10-12; 1 John 2:20,27

 

Paragraph 6. The whole counsel of God concerning all things necessary for His own glory, man’s salvation, faith and life, is either expressly set down or necessarily contained in the Holy Scripture: unto which nothing at any time is to be added, whether by new revelation of the Spirit, or traditions of men.9 Nevertheless, we acknowledge the inward illumination of the Spirit of God to be necessary for the saving understanding of such things as are revealed in the Word,10 and that there are some circumstances concerning the worship of God, and government of the church, common to human actions and societies, which are to be ordered by the light of nature and Christian prudence, according to the general rules of the Word, which are always to be observed.11

9 2 Tim. 3:15-17; Gal. 1:8,9

10 John 6:45; 1 Cor. 2:9-12

11 1 Cor. 11:13,14; 1 Cor. 14:26,40

 

Paragraph 7. All things in Scripture are not alike plain in themselves, nor alike clear unto all;12 yet those things which are necessary to be known, believed and observed for salvation, are so clearly propounded and opened in some place of Scripture or other, that not only the learned, but the unlearned, in a due use of ordinary means, may attain to a sufficient understanding of them.13

12 2 Pet. 3:16

13 Ps. 19:7; Psalm 119:130

 

Paragraph 8. The Old Testament in Hebrew (which was the native language of the people of God of old),14 and the New Testament in Greek (which at the time of the writing of it was most generally known to the nations), being immediately inspired by God, and by His singular care and providence kept pure in all ages, are therefore authentic; so as in all controversies of religion, the church is finally to appeal to them.15 But because these original tongues are not known to all the people of God, who have a right unto, and interest in the Scriptures, and are commanded in the fear of God to read,16 and search them,17 therefore they are to be translated into the vulgar language of every nation unto which they come,18 that the Word of God dwelling plentifully in all, they may worship Him in an acceptable manner, and through patience and comfort of the Scriptures may have hope.19

14 Rom. 3:2

15 Isa. 8:20

16 Acts 15:15

17 John 5:39

18 1 Cor. 14:6,9,11,12,24,28

19 Col. 3:16

 

Paragraph 9. The infallible rule of interpretation of Scripture is the Scripture itself; and therefore when there is a question about the true and full sense of any Scripture (which are not many, but one), it must be searched by other places that speak more clearly.20

20 2 Pet. 1:20, 21; Acts 15:15, 16

 

Paragraph 10. The supreme judge, by which all controversies of religion are to be determined, and all decrees of councils, opinions of ancient writers, doctrines of men, and private spirits, are to be examined, and in whose sentence we are to rest, can be no other but the Holy Scripture delivered by the Spirit, into which Scripture so delivered, our faith is finally resolved.21

21 Matthew 22:29, 31, 32; Eph. 2:20; Acts 28:23

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 

Παράγραφος 1. Η Αγία Γραφή είναι ο μόνος, επαρκής, σίγουρος, και αλάνθαστος κανόνας κάθε σωτήριας γνώσης, πίστης και υπακοής.1 Αν και το φως της φύσης και τα έργα της δημιουργίας και της πρόνοιας φανερώνουν την καλοσύνη, τη σοφία, και τη δύναμη του Θεού, ώστε να αφήνουν τους ανθρώπους αναπολόγητους, δεν αρκούν για να δώσουν την γνώση του Θεού και του θελήματός Του η οποία είναι αναγκαία για τη σωτηρία.2 Ως εκ τούτου, ευχαρίστησε τον Κύριο σε διάφορες εποχές και με διάφορους τρόπους να αποκαλύψει τον εαυτό Του και να αναγγείλει το θέλημά Του στην εκκλησία Του3 και κατόπιν για την καλύτερη διατήρηση και διάδοση της αλήθειας, και για την πιο σίγουρη καθιέρωση και ενθάρρυνση της εκκλησίας κατά της διαφθοράς της σάρκας, και της κακίας του Σατανά και του κόσμου, να την παραδώσει εξ ολοκλήρου σε γραπτό κείμενο· το οποίο καθιστά την Αγία Γραφή απολύτως απαραίτητη, με τους πρώην τρόπους της αποκάλυψης του θελήματός του Θεού στον λαό Του να έχουν τώρα ολοκληρωθεί.4

1 Β΄ Τιμόθεον 3:15-17, Ησαΐας 8:20, Λουκάν 16:29,31, Εφεσίους 2:20

2 Ρωμαίους 1:19-21, Ρωμαίους 2:14,15, Ψαλμοί 19:1-3

3 Εβραίους 1:1

4 Παροιμίες 22:19-21, Ρωμαίους 15:4, Β΄ Πέτρου 1:19,20

 

Παράγραφος 2. Υπό το όνομα της Αγίας Γραφής, ή του γραπτού Λόγου του Θεού, περιέχονται τώρα όλα τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, τα οποία είναι τα εξής:

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:

 

Γένεση

Έξοδος

Λευϊτικό

Αριθμοί

Δευτερονόμιο

Ιησούς του Ναυή

Κριτές

Ρούθ

Α΄ Σαμουήλ

Β΄ Σαμουήλ

Α΄ Βασιλέων

Β΄ Βασιλέων

Α΄ Χρονικών

Β΄ Χρονικών

Εσδράς

Νεεμίας

Εσθήρ

Ιώβ

Ψαλμοί

Παροιμίες

Εκκλησιαστής

Άσμα Ασμάτων

Ησαΐας

Ιερεμίας

Θρήνοι

Ιεζεκιήλ

Δανιήλ

Ωσηέ

Ιωήλ

Αμώς

Αβδιού

Ιωνάς

Μιχαίας

Ναούμ

Αββακούμ

Σοφονίας

Αγγαίος

Ζαχαρίας

Μαλαχίας

 

 

ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:

 

Κατά Ματθαίον

Κατά Μάρκον

Κατά Λουκάν

Κατά Ιωάννην

Πράξεις Αποστόλων

Ρωμαίους

Α΄ Κορινθίους

Β΄ Κορινθίους

Γαλάτες

Εφεσίους

Φιλιππησίους

Κολοσσαείς

Α΄ Θεσσαλονικείς

Β΄ Θεσσαλονικείς

Α΄ Τιμόθεον

Β΄ Τιμόθεον

Τίτον

Φιλήμονα

Εβραίους

Ιακώβου

Α΄ Πέτρου

Β΄ Πέτρου

Α΄ Ιωάννη

Β΄ Ιωάννη

Γ΄ Ιωάννη

Ιούδα

Αποκάλυψη

Όλα αυτά δίνονται υπό την έμπνευση του Θεού, για να είναι ο κανόνας της πίστης και της ζωής.5

5 Β΄ Τιμόθεον 3:16

 

Παράγραφος 3. Τα βιβλία που κοινώς αποκαλούνται Απόκρυφα, που δεν είναι θείας έμπνευσης, δεν είναι μέρος του κανόνα της Γραφής, και ως εκ τούτου δεν έχουν εξουσία στην εκκλησία του Θεού, ούτε θα ‘πρεπε να εγκριθούν ή να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά από άλλα ανθρώπινα γραπτά.6

6 Λουκάν 24:27,44, Ρωμαίους 3:2

 

Παράγραφος 4. Η εξουσία της Αγίας Γραφής, λόγω της οποίας πρέπει να πιστεύεται, δεν εξαρτάται από τη μαρτυρία κανενός ανθρώπου ή καμίας εκκλησίας, αλλά εξ ολοκλήρου από τον Θεό (ο οποίος είναι η ίδια η αλήθεια), τον συγγραφέα αυτής.  Ως εκ τούτου πρέπει να είναι αποδεκτή διότι είναι ο Λόγος του Θεού.7

7 Β΄ Πέτρου 1:19,21, Β΄ Τιμόθεον 3:16, Β΄Θεσσαλονικείς 2:13, Α΄ Ιωάννη 5:9

 

Παράγραφος 5. Η μαρτυρία της εκκλησίας του Θεού μπορεί να μας επηρεάσει και να μας παρακινήσει προς μια υψηλή και σεβάσμια εκτίμηση της Αγίας Γραφής· και το επουράνιο θέμα, η αποτελεσματικότητα του διδάγματος, καθώς και το μεγαλείο του ύφους, η συναίνεση από όλα τα μέρη, η πρόθεση του συνόλου (η οποία είναι να δώσει όλη τη δόξα στον Θεό), η πλήρης αποκάλυψη του μοναδικού τρόπου της σωτηρίας του ανθρώπου, και πολλά άλλα ασύγκριτα εξοχότατα πράγματα και όλες οι τελειότητές τους, είναι επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η Γραφή αποδεικνύει σε αφθονία τον εαυτό της να είναι ο Λόγος του Θεού. Παρόλα αυτά, η πλήρης πεποίθηση και διαβεβαίωσή μας για την αλάνθαστη αλήθεια και θεϊκή εξουσία της είναι από το εσωτερικό έργο του Αγίου Πνεύματος που δίνει μαρτυρία από και με το Λόγο στις καρδιές μας.8

8 Ιωάννην 16:13,14, Α΄ Κορινθίους 2:10-12, Α΄ Ιωάννη 2:20,27

 

Παράγραφος 6. Ολόκληρη η βουλή του Θεού σχετικά με τα πάντα που είναι απαραίτητα για τη δική Του δόξα, τη σωτηρία του ανθρώπου, την πίστη και τη ζωή, είτε έχει τεθεί ρητά, ή απαραίτητα περιέχεται στην Αγία Γραφή, εις την οποία τίποτα ουδέποτε μπορεί να προστεθεί, είτε με νέα αποκάλυψη του Πνεύματος, ή με παραδόσεις ανθρώπων.9 Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίζουμε πως η εσωτερική επιφώτιση του Πνεύματος του Θεού είναι απαραίτητη για την σωτήρια κατανόηση των πραγμάτων που αποκαλύπτονται στο Λόγο,10 και ότι υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που αφορούν την λατρεία του Θεού, και τη διακυβέρνηση της εκκλησίας, κοινές στις ανθρώπινες ενέργειες και κοινωνίες, οι οποίες πρέπει να κανονίζονται από το φως της φύσης και της χριστιανικής σύνεσης, σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες του Λόγου, που πρέπει πάντα να τηρούνται.11

9 Β΄ Τιμόθεον 3:15-17, Γαλάτες 1:8,9

10 Ιωάννην 6:45, Α΄ Κορινθίους 2:9-12

11 Α΄ Κορινθίους 11:13,14, Α΄ Κορινθίους 14:26,40

 

Παράγραφος 7. Τα πάντα στην Γραφή δεν είναι εξίσου απλά από μόνα τους, ούτε εξίσου σαφή σε όλους·12 κι όμως εκείνα τα πράγματα που πρέπει απαραίτητα να γίνουν γνωστά, να πιστευτούν και να τηρηθούν για τη σωτηρία, προβάλονται και ανοίγονται τόσο ξεκάθαρα σε κάποιο μέρος της Γραφής, ώστε όχι μόνο οι πολυμαθείς, αλλά και οι αμαθείς, με την κανονική χρήση των συνήθων μέσων, μπορούν να φτάσουν σε μια επαρκή κατανόηση τους.13

12 Β΄ Πέτρου 3:16

13 Ψαλμοί 19:7, Ψαλμοί 119:130

 

Παράγραφος 8. Η Παλαιά Διαθήκη στα Εβραϊκά (που ήταν η μητρική γλώσσα του αρχαίου λαού του Θεού),14 και η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά (γλώσσα η οποία κατά το χρόνο της συγγραφής της ήταν γενικά πιο γνωστή στα έθνη), άμεσα εμπνευσμένες από τον Θεό, και με τη μοναδική φροντίδα και πρόνοια Του είναι διατηρημένες αμόλυντες σε όλους τους καιρούς· είναι ως εκ τούτου αυθεντικές, ούτως ώστε σε όλες τις διαμάχες της θρησκείας, η εκκλησία πρέπει τελικά να απευθύνθει σε αυτές.15 Αλλά επειδή αυτές οι αρχικές γλώσσες δεν είναι γνωστές σε όλο το λαό του Θεού, που έχουν το δικαίωμα εις, και το ενδιαφέρον για τις Γραφές, και είναι προσταγμένοι εν φόβω Θεού να τις διαβάζουν16 και να τις ερευνούν,17 πρέπει να μεταφράζονται στη κοινή γλώσσα του κάθε έθνους στο οποίο έρχονται,18 ώστε ο Λόγος του Θεού να κατοικεί άφθονα σε όλους, να μπορούν να τον λατρεύουν με αποδεκτό τρόπο, και μέσα από την υπομονή και την ενθάρρυνση των Γραφών να έχουν ελπίδα.19

14 Ρωμαίους 3:2

15 Ησαΐας 8:20

16 Πράξεις 15:15

17 Ιωάννην 5:39

18 Α΄Κορινθίους 14:6,9,11,12,24,28

19 Κολοσσαείς 3:16

 

Παράγραφος 9. Ο αλάνθαστος κανόνας ερμηνείας της Γραφής είναι η ίδια η Γραφή. Συνεπώς, όταν υπάρχει ερώτημα σχετικά με την πραγματική και πλήρη έννοια του εκάστοτε κειμένου (που δεν είναι πολλές, αλλά μία), πρέπει να αναζητηθεί από άλλα μέρη που μιλούν πιο ξεκάθαρα.20

20 Β΄ Πέτρου 1:20,21, Πράξεις 15:15,16

 

Παράγραφος 10. Ο ανώτατος δικαστής, με τον οποίο όλες οι διαμάχες της θρησκείας πρέπει να αποφασιστούν, και όλα τα διατάγματα των συνόδων, οι απόψεις των αρχαίων συγγραφέων, τα δόγματα των ανθρώπων, και τα προσωπικά πνεύματα πρέπει να εξετασθούν, και στην απόφαση του οποίου πρέπει να στηριχτούμε, δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά η Αγία Γραφή που παραδόθηκε από το Πνεύμα· και όταν παραδοθεί η πίστη μας στην Γραφή, έχει τελικά επιλυθεί.21

21 Ματθαίον 22:29,32, Εφεσίους 2:20, Πράξεις 28:23

[print_link]